“நெருப்பில் எரிந்தது பதினோறு கோடியா? நீதியின் நம்பிக்கையா?”
டெல்லி ஐகோர்ட் நீதிபதி யஷ்வந்த் வர்மாவின் வீட்டில் தீப்பிடித்த சமயத்தில், எரிந்த நிலையில் கட்டுக்கட்டாக பல கோடி ரூபாய் பணம் கண்டெடுக்கப்பட்ட சம்பவம் ஒரு அதிர்ச்சி அலையை ஏற்படுத்தியுள்ளது. நீதியை நிலைநாட்ட வேண்டிய ஒரு நீதிபதியின் இல்லத்தில், எந்த விளக்கமும் இல்லாமல் இவ்வளவு பெருந்தொகை எப்படி வந்தது? இது வெறும் பணத்தைப் பற்றிய கேள்வி மட்டுமல்ல—இது நமது நீதித்துறையின் நேர்மை, நம்பகத்தன்மை, மக்களின் நம்பிக்கை ஆகியவற்றைப் பற்றிய கேள்வி. உச்சநீதிமன்றம் மூன்று நீதிபதிகள் கொண்ட குழுவை அமைத்து விசாரணைக்கு உத்தரவிட்டிருக்கிறது. ஆனால், உண்மை வெளிவருவதற்கு முன்பே, மக்கள் மனதில் ஒரு பெரிய சந்தேகம் வேரூன்றி விட்டது.
மார்ச் 14 அன்று நடந்த அந்த தீ விபத்தில், தீயணைப்பு வீரர்கள் பணியில் ஈடுபட்டபோது, நீதிபதியின் வீட்டு சேமிப்பறையில் இருந்து எரிந்த நோட்டுக் கட்டுகள் கிடைத்தன. டெல்லி காவல்துறை ஆணையர் இதை உறுதிப்படுத்தி, புகைப்படங்கள், வீடியோ ஆதாரங்களை உச்சநீதிமன்றத்திடம் சமர்ப்பித்துள்ளார். நீதிபதி வர்மாவோ, இது தனக்கு சம்பந்தமில்லாதது என்று மறுக்கிறார். அந்தப் பணம் தனது குடும்பத்தினருக்கோ, தனக்கோ சொந்தமில்லை என்றும், தன்னை அவமானப்படுத்த யாரோ சதி செய்திருக்கலாம் என்றும் வாதிடுகிறார். வீட்டு பணியாளர்கள், தோட்டக்காரர்கள், பொதுப்பணித் துறை ஊழியர்கள் என பலருக்கும் அந்த அறைக்கு அணுகல் இருந்ததாக அவர் சுட்டிக்காட்டுகிறார். ஆனால், இந்த விளக்கங்கள் மக்களுக்கு நம்பிக்கையைத் தரவில்லை—மாறாக, மேலும் குழப்பத்தையும் சந்தேகத்தையும் தான் தருகின்றன.
நீதித்துறை என்பது சாதாரண மக்களுக்கு ஒரு கோயில். அங்கு நீதி தேவதையின் கண்கள் கட்டப்பட்டிருக்கலாம், ஆனால் மக்களின் கண்கள் திறந்தே இருக்கின்றன. ஒரு நீதிபதியின் வீட்டில் இவ்வளவு பணம் எப்படி சேர்ந்தது? அதன் மூலம் என்ன? அது சட்டப்பூர்வமானதா, இல்லையா? இதற்கு முன், நீதிபதி வர்மாவை அல்லாஹாபாத் உயர்நீதிமன்றத்துக்கு மாற்ற முயன்றது, இப்போது பலருக்கு சந்தேகத்தை ஏற்படுத்தியுள்ளது. உச்சநீதிமன்றம் அதை வெறும் நிர்வாக முடிவு என்று விளக்கினாலும், மக்கள் மனதில் எழும் கேள்விகளுக்கு அது பதிலாகவில்லை. இது ஒரு தனிநபரைப் பற்றிய பிரச்சினை மட்டுமல்ல—இது நீதித்துறையின் முழு அமைப்பையும் பற்றியது.
நீதிபதிகளைத் தேர்ந்தெடுக்கும் கொலிஜியம் முறை, அவர்களைக் கண்காணிக்கும் பொறிமுறை, அவர்களின் பொறுப்புக்கூறல்—இவை அனைத்தும் இப்போது கேள்விக்குறியாகின்றன. நீதிபதி ஒருவரின் நற்பெயரைப் பாதுகாப்பது அவசியம் தான், ஆனால் அதைவிட மக்களின் நம்பிக்கையைப் பாதுகாப்பது முக்கியம். இந்த சம்பவம் ஒரு எச்சரிக்கை மணியாக ஒலிக்கிறது. நீதித்துறை தன்னைத் தூய்மையாக வைத்திருக்கவும், தன்னைத்தானே சீர்திருத்திக் கொள்ளவும் இதை ஒரு வாய்ப்பாக எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும்.
இந்த விசாரணையின் முடிவு எதுவாக இருந்தாலும், உண்மை முழுமையாக வெளிவர வேண்டும். மக்கள் இதை மறக்க மாட்டார்கள்—ஏனென்றால், நீதியின் மீதான நம்பிக்கை ஒருமுறை சிதைந்தால், அதை மீட்டெடுக்க பல தலைமுறைகள் தேவைப்படும். நீதி என்பது சட்டப் புத்தகங்களில் மட்டும் இல்லை; அது மக்களின் இதயங்களிலும் உயிர்ப்புடன் இருக்க வேண்டும். இந்த சோதனையை நீதித்துறை எப்படி எதிர்கொள்கிறது என்பதை நாம் உற்றுப் பார்க்கிறோம். நீதியின் முகமூடி கிழிந்து விடக்கூடாது—அது மக்களின் கடைசி நம்பிக்கை!
