சாக்கடையை ரசிக்கும் வாசக பார்வையாளர்கள்… சவப்பெட்டியில் இதழியல்!

அண்மை காலமாக சமூக வலைதளங்களைத் திறந்தால் “ஊடகங்கள் தங்கள் வேலையைச் செய்வதில்லை”, “உண்மையான இதழியல் செத்துவிட்டது”, “ஊடகங்கள் விற்கப்பட்டுவிட்டன” போன்றக் குற்றச்சாட்டுகள் அன்றாடச் செய்திகளாகிவிட்டன. களத்தில் நிற்கும் செய்தியாளர்கள் மிரட்டப்படுவதையும், தாக்கப்படுவதையும் நாம் வேதனையுடன் பார்க்கிறோம். ஆனால், ஒரு வாசகராக அல்லது பார்வையாளராக நாம் ஒரு கசப்பான உண்மையை ஒப்புக்கொள்ள வேண்டும்: இதழியல் என்பது ஒரு இருவழிப் பாதை. நீங்கள் எதைத் தின்ன ஆசைப்படுகிறீர்களோ, அதைத்தான் அவை சமைத்துப் போடுகின்றன. தரமான இதழியல் செத்துக்கொண்டிருக்கிறது என்றால், அதற்குச் செய்தியாளர்களை விட, குப்பைகளை ரசித்துக் கிளிக் செய்யும் ஒவ்வொரு பார்வையாளனுமே முதன்மைக் குற்றவாளி. ஊடகங்களைச் சுட்டிக்காட்டும் உங்கள் விரல்கள், முதலில் நீங்கள் எதைப் பார்க்கிறீர்கள் என்ற சுயபரிசோதனையைச் செய்ய வேண்டியது அவசியம்.

உங்களுக்கு என்ன பிடிக்குமோ… அதுவே செய்தியாகிறது!

நீங்கள் எதைப் பார்க்க விரும்புகிறீர்களோ, அதுதான் செய்தியாகப் பிரசுரிக்கப்படுகிறது. பல ஆண்டுகளாகவே, ஆழமான செய்திகளை விட பொழுதுபோக்கு மற்றும் பரபரப்பான (Sensational) செய்திகளுக்கே பார்வையாளர்கள் முக்கியத்துவம் அளித்து வருகின்றனர். அமைதியான செய்திகளால் TRP ஏறுவதில்லை; மக்களின் கவனத்தை எவை ஈர்க்கிறதோ, அதைக் கொண்டே TRP தீர்மானிக்கப்படுகிறது. இறுதியில் உங்கள் ‘கவனம்’ (Attention) எங்கு இருக்கிறதோ, ஊடகங்களும் அங்கேயே செல்கின்றன.

ஊடகங்கள் ஒன்றும் தர்ம சிந்தனை அமைப்புகள் அல்ல!

நாம் நேர்மையாகப் பேசினால், இன்று ஊடகங்கள் மாறிவிட்டன. அங்கு அழுத்தங்கள் உள்ளன, செல்வாக்குகள் உள்ளன. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, ‘பிசினஸ்’ என்ற எதார்த்தம் உள்ளது.

• ஒரு செய்தி நிறுவனத்தை நடத்துவது தர்ம காரியம் அல்ல. ஊழியர்களின் சம்பளம், விலையுயர்ந்த உபகரணங்கள், களப்பணிச் செலவுகள் என அனைத்திற்கும் பணம் தேவை.

• இந்தப் பணம் விளம்பரங்கள் மூலம் கிடைக்கிறது. விளம்பரங்கள் TRP-யைப் பொறுத்து வருகின்றன. அந்த TRP நீங்கள் எதைப் பார்க்கிறீர்கள் என்பதைப் பொறுத்தே அமைகிறது.

செய்தியாளர்கள் வெறும் கருவிகளே!

இந்த முழுச் சங்கிலியிலும் மிகவும் அப்பாவி என்றால் அது களத்தில் நிற்கும் செய்தியாளர்கள்தான். ஒரு செய்தியை எப்படிச் சொல்ல வேண்டும், எந்தக் கோணத்தில் (Angle) அணுக வேண்டும், எதற்கு முன்னுரிமை அளிக்க வேண்டும் என்பதை அவர்கள் தீர்மானிப்பதில்லை. இவை அனைத்தும் மேலிட நிர்வாகத்தால் (Management) முடிவு செய்யப்படுபவை. அவர்கள் வெறும் உத்தரவுகளைச் செயல்படுத்துபவர்கள் மட்டுமே.

மாற்றம் நம் கையில்!

பொதுமக்களாகிய நமக்கு மிகப்பெரிய அதிகாரம் உள்ளது. வெறும் விமர்சனங்களால் மட்டும் ஊடகங்களை மாற்றிவிட முடியாது. நம்முடைய ‘தேர்வு’ (Conscious Consumption) மூலமே மாற்றத்தைக் கொண்டு வர முடியும்.

• நீங்கள் நல்ல கட்டுரைகளையும், நேர்மையான செய்திகளையும், பொறுப்புள்ள இதழியலையும் விரும்பினால், அத்தகையச் செய்திகளைப் பகிருங்கள், அவற்றுடன் உரையாடுங்கள்.

• இன்று நீங்கள் எதைப் பார்க்கிறீர்களோ, அதுதான் நாளை உங்களுக்குச் செய்தியாக வரும்.

 மொத்தத்தில் நிர்வாணமான உண்மை என்னவென்றால், ஊடகம் என்பது வெறும் செய்தி நிறுவனம் அல்ல; அது நாம் காட்டும் பிம்பத்தைப் பிரதிபலிக்கும் சமூகத்தின் கண்ணாடி. “இதழியல் செத்துவிட்டது” என்று கூக்குரலிடும் நாம், தரமான செய்திகளைத் தேடிப் படிக்காமல், ஆபாசமான கிசுகிசுக்களுக்கும், அர்த்தமற்ற அரசியல் சண்டைகளுக்கும், போலி பரபரப்புகளுக்கும் ‘மில்லியன் கணக்கான’ பார்வைகளை (Views) அள்ளித் தருகிறோம். ஒரு ஆழமான புலனாய்வுச் செய்தியை விட, ஒரு நடிகையின் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை குறித்த செய்திக்கு அதிக ‘கிளிக்’ விழும் வரை, ஊடக நிறுவனங்கள் வணிக ரீதியாகத் தரமான செய்திகளை வழங்க முன்வரப்போவதில்லை. இலவசமாகச் செய்திகளை எதிர்பார்க்கும் நாம், மறைமுகமாகச் செய்திகளின் தரத்தைத் தாரைவார்த்துவிட்டோம்; ஏனென்றால், நீங்கள் எதற்கு அதிகக் கவனம் (Attention) செலுத்துகிறீர்களோ, அதுவே இங்கு சந்தையாகவும் செய்தியாகவும் மாறுகிறது. எனவே, ஊடகங்களை விற்கப்பட்டவர்களாகவும், செய்தியாளர்களைக் கோழைகளாகவும் முத்திரை குத்துவதற்கு முன்னால், ஒரு சிறந்த இதழியல் வேண்டுமென்றால், முதலில் நாம் குப்பைகளை ரசிப்பதை நிறுத்திவிட்டு ஒரு பொறுப்புள்ள, அறிவுபூர்வமான பார்வையாளராக மாற வேண்டும் என்பதே தப்பிக்க முடியாத எதார்த்தம்.