🍲அடுப்பங்கரைக்குள் அடக்கப்பட்ட சமூக நீதி: சமையல் புத்தகங்கள் மறைத்த சாதி வரலாறு!

இந்தியாவில் 19-ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியிலும் 20-ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியிலும் அச்சிடப்பட்ட உள்ளூர் மொழிகளின் (Vernacular) சமையல் புத்தகங்கள் வெறும் சமையல் குறிப்புகளைக் கொண்ட தொகுப்புகள் அல்ல. அவை, சமூகத்தின் ஆழமான சிந்தனைகளையும், பாலினப் பாத்திரங்கள் (Gender Roles), சாதி படிநிலைகள் (Caste Hierarchies), மற்றும் குடும்பத் தூய்மை குறித்த கடுமையான விதிமுறைகளையும் நிறுவுவதற்கான மிக முக்கியமான சமூக ஆவணங்களாகச் செயல்பட்டன என்று ஆய்வுகள் கூறுகின்றன.

இந்த ஆரம்பகால சமையல் புத்தகங்கள் எப்படி, ஏன் ஆதிக்கம் செலுத்தும் இந்துச் சாதியக் கருத்துகளைத் தாங்கி வந்தன என்பது குறித்து  விரிவாகக் காண்போமா?

1. குடும்பப் பற்றை வரையறுத்த ‘கிரஹலட்சுமிகள்’

காலனித்துவ இந்தியாவில் அச்சகத்தின் வளர்ச்சியும், கல்வியின் பரவலும் நகர்ப்புறத்தில் ஒரு நடுத்தர வர்க்கத்தை உருவாக்கியது. இந்தச் சூழலில், அச்சிடப்பட்ட சமையல் குறிப்பேடுகள் நவீனமயமாக்கல் என்ற பெயரில், ஒரு “சிறந்த (இந்து) இல்லத்தரசியின்” அடையாளத்தை வலுவாகக் கட்டமைத்தன.

• புனிதப் பொறுப்பு: பல சமையல் புத்தகங்கள், திருமணமான பெண்களை “கிரஹலட்சுமிகள்” (வீட்டின் தெய்வங்கள்) என்று குறிப்பிட்டு, குடும்பப் பராமரிப்பாளராகவும், அடுப்பங்கரையின் காவலராகவும் அவர்களின் பங்கை மகிமைப்படுத்தின.

• தூய்மையின் காவலர்கள்: வீட்டுக்கு வெளியில் இருந்து வரும் “சந்தேகத்திற்குரிய” தாக்கங்களில் இருந்து குடும்பத்தையும் வீட்டையும் பாதுகாக்கும் பொறுப்பு பெண்களிடமே ஒப்படைக்கப்பட்டது. குடும்ப உறுப்பினர்களின் ஆரோக்கியத்தையும் நீண்ட ஆயுளையும் உறுதிசெய்யும் முக்கிய அம்சம் சமையல் திறன் என்று கருதப்பட்டது.

• தேசிய கடமை: சில இந்தி சமையல் புத்தகங்கள், பெண்கள் அரசியல் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபடுவதற்குப் பதிலாக, வீட்டில் தங்கள் கடமைகளைச் செய்வதன் மூலமும், நாட்டிற்கான ஆண்களுக்கும் மகன்களுக்கும் சத்தான உணவை சமைப்பதன் மூலமும் தேசத்திற்கு சேவை செய்ய வேண்டும் என்று வலியுறுத்தின. இது, பெண்களின் வேலைகளை வீட்டிற்குள் கட்டுப்படுத்தும் ஓர் அரசியல் திட்டத்தின் பகுதியாக அமைந்தது.

2. சாதித் தூய்மையைத் திணித்த சைவ உணவுப் பாரம்பரியம்

இந்த ஆரம்பகால உள்ளூர் சமையல் புத்தகங்கள், உணவைப் பற்றிய விவாதங்களில் சாதி அடிப்படையிலான தூய்மை (Caste Purity) மற்றும் தீட்டு (Pollution) என்ற கருத்தாக்கங்களை உள்நுழைத்தன.

• தவறான இயல்பு நிலை: இந்த நூல்களை எழுதியவர்களில் பெரும்பாலோர் உயர் சாதி இந்துக்கள் என்பதால், அவற்றின் உள்ளடக்கம் அவர்களின் விருப்பங்களையும், உணவுப் பழக்கவழக்கங்களையும் பிரதிபலித்தது. பெரும்பாலான சமையல் புத்தகங்கள் சைவ உணவு குறிப்புகளையே முதன்மையாகக் கொண்டிருந்தன.

• ‘சாத்விக்’ சமையல்: பிற்காலத்தில் எழுதப்பட்ட சமையல் புத்தகங்களில், சாத்விக் (சத்து, சமநிலை, நல்ல உணவு) சமையல் முறைகள் ஊக்குவிக்கப்பட்டன. இது, இல்லறத்தில் இருப்பவர்களுக்கு ஏற்றது என்று கூறப்பட்டது. இது ஒருபுறம் இருக்க, இறைச்சி அடிப்படையிலான உணவுகளை ஒதுக்குவது என்பது இந்தியாவின் வெப்பமான காலநிலைக்கானது என்று ஆசிரியர்கள் நியாயப்படுத்தினாலும், மறைமுகமாகச் சாதிப் படிநிலைகளை இது நிலைநிறுத்தியது.

• பாகுபாட்டுக் கருவிகள்: யார் சமைத்த உணவைச் சாப்பிடலாம், யாரிடம் இருந்து தண்ணீரை வாங்கலாம் போன்ற சாதி விதிகள், அன்றாட உணவை ஒரு பிரிக்க முடியாத சமூக அடையாளமாக மாற்றியது. இந்த உள்ளூர் சமையல் புத்தகங்கள், சைவ உணவே “தேசிய உணவின்” இயல்பு நிலை என்ற கருத்தை நிலைநாட்டுவதன் மூலம், உயர் சாதி இந்துக்கள்தான் இந்தியாவின் உண்மைக் காவலர்கள் என்ற கருத்தை முன்னிறுத்தின.

3. கலாச்சாரம் மற்றும் சுகாதாரத்தை இணைத்தல்

இந்தச் சமையல் புத்தகங்கள் வெறும் செய்முறைகளை மட்டும் சொல்லவில்லை. சமையலறை மற்றும் வீட்டுச் சுகாதாரம் பற்றிய ஆலோசனைகளையும் வழங்கின.

• சுகாதாரமும் தூய்மையும்: சுத்தமான சமையலறையைப் பராமரிப்பது, சமையல் உடைகளைத் துவைப்பது, பாத்திரங்களைச் சுத்தம் செய்வது போன்ற ஆலோசனைகள் மேற்குலகின் சுகாதாரக் கருத்துகளோடு இணைக்கப்பட்டன. ஆனால், இந்த ஆலோசனைகள் மேற்கத்தியக் கருத்துக்களை விட, இந்தியக் கருத்தாக்கங்களான சாதி அடிப்படையிலான தூய்மை மற்றும் தீட்டு ஆகியவற்றை வலுப்படுத்தவே அதிகம் உதவின.

• உதவியாளர்களுக்கு மறுப்பு: சில நூல்கள், ஆங்கிலேய பாணியிலான மண்ணெண்ணெய் அடுப்புகளுக்குப் பதிலாகப் பாரம்பரிய மண் அடுப்புகளைப் பயன்படுத்துவதைப் பரிந்துரைத்தன. அத்துடன், வீட்டு வேலைகளைச் செய்ய வேலைக்காரர்களை (Domestic Helpers) பயன்படுத்துவதைக் குறைத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்றும் வலியுறுத்தின. இது, சமையலறையின் “புனிதம்” கெடாமல் இருப்பதை உறுதிப்படுத்துவதற்கான ஒரு நடவடிக்கையாகப் பார்க்கப்பட்டது.

மொத்தத்தில் ஆரம்பகால உள்ளூர் சமையல் புத்தகங்கள், சமையல் கலையைப் பதிவு செய்ததோடு மட்டுமல்லாமல், ஒரு குறிப்பிட்ட சாதிய-பாலின அடிப்படையிலான, பிற்போக்குத்தனமான இலட்சியவாத இந்துக் குடும்பத்தைக் கட்டமைப்பதற்கான ஒரு சக்திவாய்ந்த ஊடகமாகச் செயல்பட்டன. இந்த நூல்கள், ஆதிக்கச் சாதி இந்துக்களின் விருப்பங்களில் வேரூன்றிய “தேசிய உணவை” வடிவமைத்து, பாலினப் பாத்திரங்களை வலுப்படுத்தியதுடன், இந்தியாவில் இன்றும் இருக்கும் விலக்குணர்வுடைய (exclusionary) தேசிய அடையாளக் கருத்துகளுக்கு அடித்தளமிட்டன.

வாத்தீ அகஸ்தீஸ்வரன்