சங்கிலி உடைந்ததா? பேனா விற்கப்பட்டதா? – இந்திய ஊடகங்களின் புதிய அடிமைத்தனம்!

சர்வதேச அடிமை முறை ஒழிப்பு தினமாமின்று. மனித மாண்புக்கும் சுதந்திரத்துக்கும் எதிரான கொடூரமான அடிமை முறையை நாம் ஒழித்ததன் நினைவாக இத்தினம் அனுசரிக்கப்படுகிறது. வரலாற்றுப் புத்தகங்களில் இருந்து விலங்கு பூட்டிய கைகள் நீக்கப்பட்டிருக்கலாம்; ஆனால், இந்த நவீன உலகில் சங்கிலியின் சத்தம் கேட்காமல், மனசாட்சி விற்கப்படும் அடிமைத்தனம் உருமாறி நீடித்துக் கொண்டிருக்கிறது.

வரலாற்றில் அடிமைகள் என்பவர்கள், தனிச்சொத்துக்களைப் பெருக்கவும், உற்பத்தி முறையை நிலைநிறுத்தவும் ஆதிக்க சக்திகளால் “பேசும் கருவிகளாக” நடத்தப்பட்டனர். ஆனால் இன்று, தகவல் மற்றும் சிந்தனை உற்பத்தியின் மையமாக விளங்கும் இந்திய ஊடகவியலாளர்கள் பலர், தங்கள் நிறுவனத்தின் லாபத்துக்காகவோ, தனிப்பட்ட அரசியல் கட்சியின் நலனுக்காகவோ, அல்லது ஆளும் அரசின் அச்சத்திற்கோ கட்டுப்பட்டு, அதேபோன்ற “பேசும் கருவிகளாக” தங்களை மாற்றிக் கொண்டிருப்பது இந்த ஒழிப்பு தினத்தின் அவமானகரமான முரண்பாடாகும்.

கார்ப்பரேட் கௌரவத்தின் கீழான அடிமைத்தனம்

ஊடகங்கள் ஒருபோதும் அரசாங்கத்தின் ஆதரவு பெற்ற விளம்பரப் பலகைகளோ, அல்லது அரசியல் கட்சியின் செய்தித்தொடர்பாளர்களோ அல்ல. அவை மக்களுக்கும் ஆட்சி அதிகாரத்திற்கும் இடையிலான கண்ணாடியாக, நான்காவது தூணாக இருக்க வேண்டியவை. ஆனால், இன்று நிலைமை என்ன?

• பெரும்பாலான ஊடக நிறுவனங்கள் இன்று கார்ப்பரேட் ஆதிக்கத்தின் பிடியில் சிக்கியுள்ளன. செய்தி தயாரிக்கும் அறைகள், சுதந்திரக் களமாக இல்லாமல், தங்கள் முதலீட்டாளர்கள் அல்லது விளம்பரதாரர்களின் நலன்களைப் பாதுகாக்கும் கண்காணிப்புச் சாவடிகளாக மாறியுள்ளன.

• பெரும்பாலான ஊடகவியலாளர்கள், தங்கள் நிறுவனத்தின் நிதி நலனுக்கோ, அல்லது பதவி உயர்வுக்கோ அடிமையாகி, சத்தியத்தை மூடி மறைக்கும் ஒருவகை ஊதிய அடிமைத்தனத்திற்கு ஆளாகியுள்ளனர். இங்கு சங்கிலி இரும்பு அல்ல; அது தங்க ஊதியம் மற்றும் பாதுகாப்பான பதவி என்ற வடிவத்தில் கழுத்தைச் சுற்றியுள்ளது.

அரச பயத்தின் கீழ் மௌனித்தல்

ஊடகங்களின் இந்தப் புதிய அடிமைத்தனம், அரசியல் கட்சிகள் மற்றும் ஆளும் அரசாங்கங்களின் மீதான அப்பட்டமான பற்றுறுதி அல்லது அச்சுறுத்தலில் இருந்தும் உருவாகிறது.

நவீன இந்தியாவின் சில ஊடகப் பிரிவுகள், அரசாங்கத்தின் திட்டங்களையும், கொள்கைகளையும் கேள்வி கேட்கும் துணிச்சலை இழந்துவிட்டன. மாறாக, அவை ஆளும் கட்சியின் குரலாக மாறி, எதிர்க்கருத்துக்களை மழுங்கடிப்பதிலும், ஆட்சியாளர்களின் புகழ்பாடுவதிலுமே கவனம் செலுத்துகின்றன. இது ஒரு ஜனநாயக நாட்டில் ஜனநாயகத்தின் குரல்வளையை நெரிப்பதற்கு சமம்.

பழங்காலத்தில், அடிமைக்கு பேச உரிமை இல்லை. இன்றைய ஊடகவியலாளர்களுக்கு பேசும் அதிகாரம் இருந்தும், அவர்கள் உண்மையைப் பேச மறுத்து, மௌனத்தின் அடிமைகளாக மாறுகிறார்கள். தங்கள் வேலையையோ, நிறுவனத்தின் உரிமையையோ இழந்து விடுவோமோ என்ற பயமே, இந்த அடிமைத்தனத்திற்கு முக்கியக் காரணம்.

மீட்கப்பட வேண்டியது சமுதாயத்தின் சுதந்திரம்

சர்வதேச அடிமை முறை ஒழிப்பு தினத்தில் நாம் உணர வேண்டிய அடிப்படை உண்மை இதுதான்: ஒரு சமுதாயத்தின் ஊடகவியலாளர்கள் அதிகாரத்திற்கோ, நிறுவனத்துக்கோ அடிமையாகும் போது, அடிமையாவது அந்தச் சமுதாயத்தின் ஒட்டுமொத்த சுதந்திரம்தான். நடுநிலைத் தகவல்கள் மக்களிடம் சேராதபோது, மக்கள் தவறான முடிவுகளை எடுக்கிறார்கள், ஜனநாயகம் பலவீனமடைகிறது.

ஊடக நண்பர்களே! சங்கிலி இரும்பாக இருந்தாலும், தங்கமாக இருந்தாலும், அது உங்களை அடிமைப்படுத்தும் கருவிதான். டிசம்பர் 2 அன்று, நாம் அனைவரும் சத்தமாக முழங்க வேண்டும்:

ஊடகவியலாளர்கள், நிறுவனத்திற்கோ, கட்சிக்கோ, அரசுக்கோ அல்ல… உண்மைக்கும், குடிமக்களுக்கும் மட்டுமே அடிமைகள்! இந்தச் சங்கிலியை உடைத்து, பேனாவின் மாண்பை மீட்டெடுப்பதே இந்த அடிமை ஒழிப்பு தினத்தில் நாம் எடுக்கும் மிக முக்கியமான உறுதிமொழியாக இருக்க வேண்டும்.

ஆந்தையார்